Zandhagedissen zitten meestal op de grond of op een boomstam. Maar heel soms ook in een struik. Dit mannetje had wat moeite om vooruit te komen.
Een jonge zandhagedis komt uit een dode boomstam.
Hagedissen zoeken vaak de warmte op van dode boomstammen. Dit groene mannetje zat heerlijk in de zon.
Deze jonge mannelijke zandhagedis heeft een groene buik. Tijdens de paartijd kleuren de mannelijke zandhagedissen helemaal groen.
Een mannelijke zandhagedis op een boomstam.
Zandhagedissen zitten vaak vol met teken. Dit vrouwtje probeerde ze van haar huid te schuren.
Een muurhagedis op de uitkijk.
Deze muurhagedis leeft in een fort.
Zandhagedissen leven in de buurt van dood hout in de duinen.
Deze levendbarende hagedis zat op een paaltje zich op te warmen.
Met een klein diafragma kan je mooie effecten bereiken en hoef je niet al te dichtbij de dieren te komen.
Kiekeboe!
Deze vrouwelijke zandhagedis lag lekker op te warmen.
Deze zandhagedis hield me goed in de gaten.
Muurhagedissen hebben allemaal een uniek gekleurd patroon op hun buik.
Muurhagedissen gaan helemaal op in hun omgeving en zijn daardoor moeilijk te zien.
Vrouwelijke zandhagedissen zijn erg schuw. Hoe mooi is het dan als ze uiteindelijk aan je wennen en je alle kans geven om mooie foto's te maken.
Muurhagedissen in Maastricht leven in de oude vestingwerken in de stad.
Als een hagedis door een roofdier wordt gevangen, kan hij zijn staart afwerpen. Dit bijzondere fenomeen wordt autotomie genoemd, wat 'zelf snijden' of 'zelf verwijderen' betekent. Het is een laatste redmiddel om te kunnen ontsnappen.
Zelfs hagedissen steken wel eens hun tong naar me uit.
De camouflage van een muurhagedis werkt echt goed, zoals op deze foto te zien is.
Muurhagedissen zitten vaak in kapotte voegen.
Zandhagedis tijdens de paartijd.
Zandhagedissen kunnen goed klimmen.
Een klimmende zandhagedis tijdens de paartijd rond april/mei.
